Wilsons Promontory

Vanochtend hebben we het lekker rustig aan gedaan. Aangezien we gisteren niet betaald hadden bij aankomst (de receptie was al gesloten) kregen we rond 8:00 iemand langs die ons wilde herinneren aan het feit dat we nog moesten betalen. Met dit betalen hebben we ook maar gelijk een tweede nacht geboekt. Rond 10:00 rijden we naar het beginpunt van een mooie wandeling, de Lilly Pilly Gully nature track. Een wandeling van ongeveer 2.5 uur. Na een half uur lopen gaan we wat koekjes eten op een rots en genieten we van het geweldige uitzicht.
image

Vivian vindt het vooral leuk om op de rotsen te klimmen en miertjes te zoeken. Ze vindt ook weer een “reisstok” die ze een groot gedeelte van de wandeling meeneemt. We zien een aantal bomen waarbij rood sap uit de bast komt. Vivian denkt dat het bloed is, en wil dat we er een pleister op plakken.
image

Een stuk verderop lopen we langs een soort landslide. Een bord vertelt ons dat een recente overstroming en storm hier voor heeft gezorgd. Het is een ravage, dat moet een grote storm zijn geweest. Na nog een uur wandelen komen we bij een plekje met een tafeltje waar we lekker gaan lunchen.

Teruggekomen bij de auto gaan we weer richting de camping. Vivian is moe en moet gaan slapen. Hoewel onze nieuwe staanplaats vrij had moeten zijn, staan er nog steeds mensen op. Bij navraag bij deze mensen waren ze inderdaad al van plan om in te pakken, maar dachten dat ze er de hele dag de tijd voor hadden. Dus moeten we maar even een paar plaatsen verder gaan staan. Dat is wel weer makkelijk van een camper, die verplaats je makkelijk. Een tent 2x opzetten doe je niet zo snel.

Yvonne blijft bij de camper om wat te lezen en uit te rusten. Robert en Dianne kijken even wat de General Store verkoopt en wandelen vervolgens naar Norman Beach. Hoewel het op de kaart heel dicht bij de camping leek te liggen, zien we op de borden dat het 1.5 km en 45 minuten lopen is. Gelukkig valt dat wel mee maar het duurt een half uur tot 3 kwartier om heen en weer te lopen. Hopelijk wordt Yvonne niet ongerust dat we wat langer wegblijven dan het uurtje dat weg zouden zijn. We zien op de terugweg veel konijntjes. Het gebied waar we doorheen lopen is dan ook duingebied, dus dat is niet heel verwonderlijk. Het gebied op de heenweg is wel bijzonder voor ons. De bomen die langs het pad staan en over hat pad heenhangen zijn bijna helemaal kaal en erg kronkelig (is dat een nederlands woord?  Na zoveel engels praten, weten we het soms niet meer 🙂 )
image
image
Als we terugkomen van de wandeling slaapt Vivian nog steeds. We pakken er wat chipjes bij, schrijven nog even verhaaltjes voor de blog en genieten van het zonnetje. Het valt ons op hoeveel meeuwen er rond onze camper zitten. Het is lente, dus ‘love is in the air’ en ook deze vogels ontkomen er niet aan. Dus een hoop herrie is het gevolg. Dit tot frustratie van Yvonne, die kansloze pogingen waagt ze weg te sturen of ze een ander oord voor te stellen :-).

Schuin tegenover onze camper staat een andere camper. Hier zit een gezin in en dit blijken ook Nederlanders te zijn. Ze hebben net zo’n grote camper als wij hebben, maar zij zijn dan ook met z’n vijven. Julie, Rein en Hidde zijn 7, 5 en 2 jaar oud. Leuk om weer zo’n verhaal te horen hoe een gezin er voor zorgt om een lange tijd op vakantie te gaan. Ook hebben zij een blog gestart (http://wijvijfopreis.blogspot.com), het is leuk om er eens doorheen te bladeren.

Terwijl we ervaringen en reisplannen aan het uitwisselen zijn worden we er door Geert (de vader) op gewezen dat de meeuwen onze chipjes hebben gevonden. De tafel staat vol met meeuwen die het er van nemen. Gelukkig waren er niet al te veel chipjes meer over, maarja, er staat in de reglementen dat je de wilde dieren niet mag voeren en dat ze dood kunnen gaan aan verwerkt voedsel, dus jagen we ze weg. Vivian schrikt een beetje van de meeuwen en is bang dat ze ook haar rozijntjes gaan stelen, maar die staan gelukkig veilig in haar speeltentje
De kinderen spelen gezellig met elkaar.
image
‘s Avonds wagen we ons er aan om weer pannenkoeken te bakken, maar de pan blijkt niet echt bereid te zijn mooie pannenkoeken af te leveren. De een na de ander is een hoopje deeg die je moet platdrukken om er wat zoets op te doen. We laten de mogelijke kaaspannenkoeken maar achterwege, dat zal niet veel beter worden :).

Na het eten kan Vivian nog even buiten spelen voor het bedtijd is. Maar nog voordat Vivian in bed ligt staat Julie voor de deur om ons te attenderen dat er een Wombat rondloopt. Dus wij snel de camper uit met de camera’s om dit vast te leggen. Even later vinden we zelfs nog een brushtail possum die we ook nog hebben kunnen vastleggen.
image
image

Your IP Address is:

44.200.77.59

DEBUG: color=

Leave a Reply to Anonymous Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.