Zo, deze dag is er een om snel te vergeten als het gaat om hoe soepel het ging om een camper te huren. Om 09:00 zouden we de camper ophalen maar deze was er nog niet omdat degene voor ons schade had gereden. We moesten dus wachten op een andere en die zou wel eens aan het einde van de dag kunnen komen. We moesten maar even wachten op de bank tot ze meer wisten.

Na aandringen tot alternatieve oplossingen werd snel duidelijk wat hun favoriete reactie is op ‘vervelende’ klanten: “Sorry mate, I’m not the manager, call head office.”  Achteraf bleek de schade mee te vallen (dak beschadigd) in de zin dat de schade niet zorgde voor lekkage. Dit hebben ze provisorisch dichtgemaakt zodat we de camper mee konden krijgen. Wel zat er nog een barst in de voorruit. Of we nog even bij de schadeherstel langs zouden willen rijden als we dat gerepareerd zouden willen zien. En uiteraard was ik ook nog vergeten mijn rijbewijs mee te nemen, dus het eerste stuk moest Dianne rijden om mijn rijbewijs op te halen. Dat vond ze wel spannend hoor… Links rijden, maandag ochtend, dus drukte…

Uiteindelijk waren we rond 14:30 op weg naar Port Douglas. Een prachtige rit langs de kust met mooie uitzichten op de zee aan de ene kant en aan de andere kant de jungle van tropisch Queensland. De rit was warm. De airco doet het alleen bij de chauffeur en passagier. Vivian en Yvonne zaten achter ons in de camper, daar was geen airco en de ramen waren dicht, dus het was daar erg warm.

Omdat we een slechte nacht achter de rug hadden met Vivian (nog niet aan tijdverschil gewend) was Vivian in no time vertrokken toen wij allen met de camper vertrokken.

Na ongeveer een uur rijden waren we al bij Port Douglas (Australie is ZO klein 🙂 ). Onderweg hadden we een stukje wegwerkzaamheden waarbij we naar de andere kant van de weghelft moesten voor ongeveer 800 meter. Er stonden wegwerkers met bordjes om de richting te veranderen welke auto’s mochten rijden. Toen we aan de andere kant kwamen was ik wel weer even in de war: “Wat doen die auto’s op onze weghelft!”.. maar ze stonden gewoon op hun (linker) weghelft.. Het links rijden zat dus nog niet helemaal in mijn systeem.

Onderweg kwamen we erachter dat de verhuurmaatschappij de tafel en campingstoelen (waar we wel voor betaald hadden!) niet in de camper had gelegd. Erg balen. We hebben gebeld met de verhuurder en daar werd gezegd dat we dan zelf maar op pad moesten om ze te kopen.

Eenmaal in Port Douglas gingen we bij Tropic Breeze camping park kijken voor plaats en dat was geen probleem. De eigenaren hielpen door reserve tafels en stoelen te leveren. Bovendien hielpen ze ons met het (voor het eerst) uitdraaien van het zonnescherm, want dat is ook nog een klus.

Toen we vervolgens naar de supermarkt waren geweest voor het avondeten was het een drukte van jewelste in een boom van de parkieten die daar enorm druk aan het vliegen en kwetteren waren. Later op de avond zagen we boven de camper heel veel grote vleermuizen rondvliegen.

‘s Avonds was het al met al zo laat geworden dat Vivian, tijdens het douchen, op de arm in slaap was gevallen. Al slapend moest ze afgedroogd, aangekleed en in bed gestopt worden.

Voor ons was dit ook weer het einde van een lange, vermoeiende dag dus wij lagen ook vroeg te slapen.

Yvonne en ik mochten om 7:40 aantreden in de haven, wel vroeg. Normaal zou Vivian dan al wakker zijn, maar ze had vast nog wel last van d’r jetlag, want ze lag nog lekker te slapen. Ze was die nacht behoorlijk aan het spoken geweest, de kinderliedjes galmden door het apartement van 01.00 tot 2:00 ‘s nachts 🙂

De boottocht was op redelijk ruw water. Yvonne hield het ook niet binnen, helaas. We doken in een groep van vijf duikers en het zouden drie duiken worden. De eerste duik was iets teleurstellend; het rif was niet zo mooi als elders en qua opzienbarende vissen viel het ook vreselijk tegen. Yvonne verloor bij het afdoen van haar masker, nog in het water liggend, haar snorkel. Bij de tweede duik lukte het mij niet om te klaren en heb ik de duik moeten afbreken. Hiervoor in de plaats ben ik wat gaan snorkelen.

Vervolgens wat het lunchtijd en dat was goed verzorgd met een buffet van verschillende salades en koude vleesschotels. Erg smakelijk.

Daarna werd het anker gelicht om naar onze laatste stek van die dag te gaan. Yvonne had er nog haar reisziekte pil voor ingenomen, wijs geworden van de heenweg. Echter, na tien minuutjes zeer langzaam varen waren we al op plaats bestemming. Het was dus helemaal niet nodig geweest. Bij de derde duik heb ik wel weer geprobeerd om mee te duiken. Heeel langzaam kon ik toch een stukje naar beneden komen, waardoor ik uiteindelijk op zo’n 9 meter diepte de rest van de groep kon volgen.

We vonden het een enigzins teleurstellende ervaring. We hadden veel verwacht van duiken in het Great Barrier Reef, maar deze duiken komen niet in onze top 10 terug.

Eenmaal teruggekomen hoorden we van Dianne dat ze met Vivian heerlijk naar het zwembad was geweest en dat Vivian een geweldige dag had gehad.

We hebben de dag afgesloten in een Indiaas restaurant. Vivian heeft heerlijk getekend, gezongen en rondgekeken, maar de Tandoori kip interesseerde haar helaas wat minder. Binnenkort maar weer eens pasta met rode saus en groente maken, zodat ze haar portie vitaminen ook binnen krijgt (of telt een mango-ijsje ook mee?).

Na het eten ging Yvonne met Vivian terug naar het appartement, het was de hoogste tijd voor Vivian. Dianne en ik gingen nog even samen wandelen langs de winkelstraatjes, waar nog best wat open was. Hier heb ik een I love Australia pet gekocht. Bij een barretje hebben we nog een glaasje rose gedronken (AUD 7 per glas!).

Aangezien we zelf ook nog een beetje moe waren zijn we niet veel later teruggegaan en we waren wel nieuwsgierig hoe het Yvonne en Vivian was vergaan. Yvonne wist te melden dat het allemaal erg gemoedelijk en gezellig ging. Ze lag inmiddels te slapen. Wel had Yvonne bij het tanden poetsen bijna Vallen en Stoten creme gebruikt als tandpasta, maar hier kwam ze nog op tijd achter om het te vervangen door gewone tandpasta.

Vandaag om 05:00 waren we dan geland in Cairns, joepie! We moesten nog wel bij de douane aangeven dat we etenswaren bij ons hadden, maar dat ging uiterst soepel, men had er geen problemen mee dat er bv. koekjes, snoepjes, satemarinade (want we gaan toch veel bbq-en) en thee in onze bagage zat, dus we konden alles meenemen. Als we dat hadden geweten, dan hadden we onze tas nog wat verder gevuld met Nederlandse lekkernijen voor Peta.

Maar we moesten nog wachten tot 12:00 om in ons appartement te kunnen inchecken. We bleven een paar uur op het vliegveld en namen aldaar een paar koffie en een paar muffins. Hier werden we al geconfronteerd met de hogere prijzen binnen Australie, maar we wijten dit aan de locatie. Later blijkt dat meer zaken (zoals boodschappen en activiteiten) erg duur zijn in Australie. Vervolgens namen we een taxi richting het appartement. Om 08:00 konden we onze bagage alvast droppen bij het appartement, waarna we de stad wat gaan ontdekken.

In het centrum van Cairns bleek een leuke lagoon te zijn aangelegd die iedereen als zwembad kan gebruiken. Daarnaast is er langs de Esplanade een grote speeltuin met waterattracties. Vivian wilde graag spelen in het water, maar moest er uiteindelijk toch niet veel van hebben; ze was blijkbaar nogal moe van de reis. Bij een klimtoestel werd muziek gemaakt en Vivian vond het erg interessant om de andere kinderen bezig te zien. Het is schoolvakantie in Australie, dus het was drukker dan anders.

Bij de Woolworth’s gaan we voor de lunch wat broodjes halen. We schrikken van de prijzen in de supermarkt. Een fles cola van 0,5 liter kost ongeveer 3 euro. 1,5 liter melk kost 2,40, voor 2 tomaten zijn we 2,50 kwijt, slik……
Om stipt 12:00 melden we ons weer in het appartementencomplex en kunnen we de sleutel krijgen. In de Woolworths was Vivian in de buggy al in slaap gevallen, dus die hoefden we alleen maar even over te leggen in haar bedje. Wij gaan eten en ons opfrissen, waarna ook wij even de ogen sluiten.

Na twee uurtjes van rust worden we wakker en maken we ook Vivian wakker om weer op pad te gaan; je moet je toch zo snel mogelijk aanpassen aan het tijdzone van Australie.

We boeken gelijk een duiktrip en een muntje wordt gegooid wie er gingen duiken. Yvonne en Robert zullen gaan duiken morgen, dus dat wordt ‘s avonds nog tas inpakken en om 06:30 opstaan. Dianne zal met Vivian de dag gaan doorbrengen.

Bij de Night Market gaan we nog wat aziatisch eten bij een food court en Dianne en Yvonne nemen nog een massage alvorens we naar het appartement terugkeren voor de nacht. We gaan er vroeg in vanavond, we zijn allemaal erg moe.

Morgen dus: DUIKEN….

Netjes op tijd waren we geland. Het eerste gedeelte van de reis zit er op en Vivian doet het voorlopig voorbeeldig. We hadden 12 uur overstap tijd en nu was de keuze: gaan we door de transferbalie en proberen we een slaapplek op het vliegveld te zoeken of gaan we door de douane, zoeken we een daghotel en proberen we nog een klein beetje van Japan te beleven? We kozen voor de optie om door de douane te gaan, al is het maar voor de stempel in het paspoort 🙂 We zijn naar het Nikko Kix Airport Hotel naast het vliegveld gegaan voor een dagverblijf van 10.00 tot 18.00. Wat via internet niet te boeken was, is aan de balie in 5 minuten geregeld. Het hotel is aan te raden, het ligt op slechts 5 minuten lopen van het vliegveld en de kamers zien er prima uit. Op de kamer hebben we even een paar uurtjes uitgerust om vervolgens met de trein naar een dichtbij gelegen winkelcentrum te gaan.

Bij een soort Japanse fastfoodketen hebben we even wat gegeten. We hebben netjes op het plaatje aangegeven wat we wilden bestellen, want het engels van de Japanners (die wij hebben ontmoet) was niet zo goed dat we we duidelijk konden maken wat we wilden. Het is altijd maar de vraag wat je uiteindelijk op je bord krijgt, maar het smaakte prima.  Dat kan niet gezegd worden van de yakitori kipspiesjes die we nog bij een supermarktje haden gekocht. De ene variant was heerlijk, maar de 2e variant, waarvan de kassajuffrouw toch echt beweeerde dat het chicken was, was niet door te bijten. Ik weet niet welk onderdeel van de kip is gebruikt, maar het was niet lekker. Bij het winkelcentrum blijkt ook een speelparadijs te zijn. Yvonne ging hier met Vivian naar toe terwijl Dianne en ik even tijd hadden om zelf te winkelen.

Vivian had Elmo in de buggy geinstalleerd, dus het zal wel een vreemd gezicht geweest zijn: twee westerse volwassenen met een kinderwagen waarin een pop zit, maar geen kind te bekennen. Vivian heeft zich heerlijk uitgeleefd in het speelparadijs. Vervolgens gingen we weer terug naar het hotel om ons klaar te maken voor nog eens 8 uur vliegen.

We waren de lucht nog niet in en Vivian sliep al. Het bezoek aan het speelparadijs heeft zijn uitwerking gelukkig. De tweede vlucht was met JetStar en het was te merken dat we naar Australie gingen, zoveel Australisch Engels hoorden we om ons heen. Bij Jetstar mag je, net als bij bijvoorbeeld EasyJet of Transavia.com al je gerechten kopen en ook de dekentjes. Blijkbaar was ons eten en dekensetje al betaald omdat we via KLM hadden gboekt. Geeft toch wel een gevoel van privilege hebben 🙂 .

Vivian sliep uiteindelijk 3,5 uur. Dat is alweer de helft van de vlucht. De tweede helft duurde des te langer, omdat ze dan toch de aandacht vroeg. En dat terwijl het dan nog maar 2:00 midden in de nacht was (Australische tijd). Maar een Ipad met filmpjes heeft voor vermaak gezorgd, en terwijl Mickey Mouse Vivian vermaakte, konden wij nog even onze ogen sluiten.

Uiteindelijk werd de landing ingezet en om 5:00 waren we in Cairns geland.

WE ZIJN IN AUSTRALIE 🙂

Het is nu 18:45 – of is het nou 01:45 – In het vliegtuig is er toch telkens weer dat dilemma, houd ik het nog even bij de Nederlandse tijd, zodat ik nog een avond te gaan heb of ga ik nu de klok al op de bestemming instellen, en dus de nacht in, .. Ik kies voor het laatste, dan kan ik lekker gaan slapen haha.

In Amersfoort zijn we weggebracht naar de trein door opa Theo. Eerste keer met de trein voor Vivian. Ze vond het dan ook reuze interessant: “Kijk nou `ns, nog een trein!”

Op Schiphol aangekomen ontmoeten we Yvonne en gaan we beginnen aan het hoofdstuk inchecken. Dat kost even wat tijd omdat we niet online konden inchecken, maar hallee, we hebben geen haast. Vivian oogst veel bekijks met haar roze olifantenkoffer, leuk om te zien. Iedereen kijkt ons na terwijl Vivian op d’r olifant aan het loopfietsen is.

Eenmaal de bagage ingecheckt gaan we wat eten en een laatste post op fb plaatsen… Om vervolgens naar het vliegtuig te gaan. Netjes op tijd vertrekt het vliegtuig van de gate. We krijgen gelukkig de mogelijkheid om gebruik te maken van andere stoelen, waardoor we extra ruimte hebben voor Vivian om te slapen. En ja hoor, we zitten op een rij waar de leuningen niet omhoog kunnen om voor Vivian een langer bedje te maken, maar gelukkig zijn de mensen een rij voor ons bereid om te ruilen. Vivian kan lekker slapen.
Daar is ze ook eigenlijk wel aan toe, aan de rode wangen en oren te zien. Na wat gedraai en dwarsliggen geeft ze zich over en valt ze voor ongeveer anderhalf uur in slaap. Op dit moment is het vliegtuig in de slaapmodus, het is donker en stil. Hopelijk kan Vivian nogmaals de slaap vatten om de nacht in te gaan.
4 uur vliegen gehad, nog maar 7 te gaan tot we in Japan zijn…

G’day mate,

Welkom op onze blog. Het is bijna zover, WE GAAN NAAR AUSTRALIE!!!

Nog een paar dagen en dan stappen we in het vliegtuig om via Japan naar Cairns te gaan.
In Cairns gaan we met een camper rondrijden en in The Great Barrier Reef duiken.
Na 10 dagen is het de bedoeling door te vliegen naar Sydney, alwaar wij wederom een camper huren.
Vanuit Sydney zullen we via de bergen en de kust naar Melbourne rijden. In Melbourne aangekomen zullen we goede vrienden gaan opzoeken.
Vanuit Melbourne zullen we nog een aantal dagen naar het westen gaan, de Great Ocean Road af alvorens we weer terug naar Europa zullen vliegen.

Houd deze site in de gaten als je ons wilt volgen. Het is de bedoeling een soort dagboekje bij te houden, voor onszelf, maar ook voor eenieder die het leuk vindt om onze trip te volgen.

Houd deze pagina in de gaten en geniet mee met onze trip DOWN UNDER….

To be continued . .

Onya mateys.