‘s Ochtends bij het ontbijt vraagt Robert om een echte Australische Vegemite sandwich. Ruim een jaar geleden heeft Peta een tube Vegemite naar hem opgestuurd , maar Robert heeft er eigenlijk nog nooit gebruik van gemaakt. Peta maakt een geroosterde boterham en doet hier wat Vegemite op. Het is een zoutige substantie en wij Nederlanders vinden dit doorgaans niet het lekkerst. Robert is hier geen uitzondering op, helaas voor Peta. Maar ach, zij vond de zoute drop ook niets.

Vervolgens maakt Peta een sandwich met Vegemite en kaas en die is al een stuk lekkerder en zeker voor herhaling vatbaar!

Na het ontbijt gaan we naar de dierentuin van Melbourne. Wat is het fijn dat Peta erin geslaagd is een extra kinderzitje te regelen, zodat we met z’n allen in een auto op pad kunnen en we de camper kunnen laten staan. Toch niet zo fijn om met een grote camper door de stad te rijden. Op naar de dierentuin. Ondanks een klein beetje regen was het de moeite waard. De dierentuin is erg mooi aangelegd en met name de brullende leeuwen en de orang oetans maken indruk. Abbey en Vivian vinden het met name erg leuk om op alle beelden van dieren te gaan zitten. Ook is er een centrum voor junior geleerden (lees: kinderen) die zich te rol van dierenarts of dierenverzorger kunnen aanmeten. De kinderen kunnen zich dan in gepaste kleding hijsen (inclusief gereedschappen en apparatuur) en verschillende taken uitvoeren. Erg leerzaam.

Rond 14.00 zijn we weer bij Peta thuis en dan is het voor de kinderen echt tijd om te slapen. Robert en Peta halen nog even voor de volwassenen een voedzame lunch bij de Mac Donald’s. Dit is toch een must om dit een keer met Peta gedaan te hebben :). Robert wilde bij zijn burger een simpele bananenmilkshake bestellen, maar dat kennen ze hier blijkbaar niet, want hij werd een beetje vreemd aangekeken. Peta schoot te hulp door de medewerkers te vertellen dat hij niet uit Australie komt en daar moesten ze even om grinniken. Na de lunch is het tijd voor Peta en Robert om even met elkaar te chatten (zo’n gewoonte zit er al een paar jaar in, en wat maakt het uit dat je dan gewoon naast elkaar op de bank zit). Het wordt nog leuker als ook Danielle vanuit Nederland zich mengt in het gesprek. Een lachwekkend gesprek was het gevolg, met blijkbaar een verslavend effect: we vernemen tijdens de chat dat in Nederland iemand met Ipad en al onder de douche gaat om maar door te kunnen chatten. Wel apart om nu eens aan de Australische kant (10 uur verder) te zitten van een gesprek. We merken dat het fijn is om na 4 weken reizen eens wat langer ergens te verblijven, om gewoon even te zitten en te kletsen.

‘s Avonds gaan de kinderen samen in bad en spelen met glowsticks (erg leuk effect!). Als ze op bed liggen (Abbey ligt meestal netjes om 19:30 op bed, een uitdaging voor ons om in ons vakantieritme Vivian ook zo vroeg op bed te krijgen) spelen we een potje RoboRalley met Peta en Danny. Danny blijkt hier echt goed in te zijn, of hij heeft gewoon enorme mazzel met z’n kaartjes. Hij is al bij de eindstreep als wij nog nauwelijks op de helft zijn. Althans, dat lijkt zo, want hij waande zich al klaar terwijl hij nog een andere taak moest doen. Kans voor ons dus. Helaas werkt het niet zo en weet Danny zelfs zijn achterstand in te halen en alsnog als eerste te finishen. Good game!

Dan is het alweer tijd om te gaan slapen. Danny laat ons nog even een giftige spin zien die hij net in de gang heeft opgemerkt. Hij zorgt er voor dat de spin netjes in de tuin wordt gezet. We wilden net lekker gaan slapen, maar op de een of andere manier liggen we toch iets minder rustig 🙂 Dit ondanks dat Peta en Danny hebben gezegd dat het gif niet dodelijk en slechts enigszins pijnlijk is.