We gaan deze ochtend naar Rhyll Inlet om mangrove te bekijken. We vertrekken in de camper, omdat we dan met z’n allen in 1 auto kunnen. Het is zonnig weer, dus het wordt een lekkere wandeling. Eerst een stuk wandelen over een pad en aangekomen bij de mangrove kunnen we onze weg vervolgen via een, jawel, boardwalk :).

Op de boardwalk komt Abbey helaas ten val en haalt haar handen open. Ze is er wel even verdrietig om.

Bij de mangrove is goed te zien hoe de wortels van de bomen boven de grond uitsteken, dit is nodig omdat de modder zo compact is dat er geen zuurstof in zit. Er leven heel veel krabbetjes in de modder. Zodra wij bewegen schuilen ze in kleine holletjes in de grond, maar als we even stil zitten om te kijken, zie je opeens van alles bewegen.

Op de terugweg wordt Robert nog gebeten door een bull ant en hij schreeuwt het uit van schrik. Dit tot groot genoegen van Peta die er smakelijk om kan lachen (dit schijnt de gebruikelijke australische reactie te zijn als iemand door een beest wordt gebeten, zo vertelt Peta). Aangezien bull ants hard en vaak kunnen bijten is het zaak deze zo snel mogelijk van je lichaam te krijgen, anders kan je maar zo meerdere keren gebeten worden. Gelukkig duurt de pijn maar ongeveer 10 minuten.

Na de mangrove wandeling vertrekken we naar de koala sanctuary. Hier kunnen we weer veel koala’s spotten en maken we een wandeling door het bos.

Vivian en Abbey samen leuk op de foto

En dan neemt Vivian een foto van Peta 🙂

Terug in het visitors centre is ook nog aan de muren veel informatie over koala’s en ander wildlife te vinden. Vivian is geintrigeerd door de dierengeluiden die je kunt horen door op knopjes te drukken. Ze wil namelijk graag dansen op die geluiden haha.

Na de sanctuary keren we terug naar de camping om de kinderen te laten slapen. Op een gegeven moment gaan we een potje Bohnanza spelen. Een ingewikkeld spel om zo maar even te spelen. Op het moment dat we net een beetje klaar zijn met het oefenrondje worden de kinderen wakker en laten we het spel voor wat het is. We gaan met zijn allen nog even naar het strand om met het zand te spelen en drizzlecastles te maken. Robert waagt het om een stukje te gaan zwemmen. De zee is nog fris, maar als je eenmaal door bent is het best te doen voor een paar minuten.

Na het eten is het tijd om richting de Penguin Parade te vertrekken. Dit is een plek op Phillip Island waar elke avond honderden pinguins aan land komen om de nacht door te brengen in hun nest in de duinen. We komen aan en constateren dat het er een drukte van jewelste is, te beginnen met de lange rij auto’s die het terrein op wil. Wij zijn met de camper en zien bij de ‘coaches entry’ meer campers, maar geen rij staan. Wij kiezen deze ingang. Dat scheelt weer wachten.

Vervolgens moeten we officieel de tickets halen, maar ook hier staat een lange rij mensen te wachten op hun kaartje. We proberen met de uitdraai van betalen binnen te komen. De medewerkers kijken elkaar even verwonderd aan maar laten ons door. Weer wat wachten bespaard. We lopen door en aangezien we het ‘Penguin Parade PLUS’ ticket geboekt hebben, mogen we op het platform zitten PAL naast het pad waar de pinguins komen te lopen. Ook bij deze controle komen we zonder de officiele tickets verder. Bij de boeking zit ook nog wat drinken inbegrepen, dus Danny en Robert gaan wat te drinken halen. Na een paar minuten in de rij gewacht te hebben doen we de bestelling. De medewerker begint te lachen en zegt ons niet te kunnen helpen, want de boekingbevestiging is slechts dat, een bevestiging. Ze heeft geen recht ons daarmee aan drankjes te helpen. We moeten naar de supervisor om autorisatie te halen. Dit duurt dus weer iets langer dan gehoopt, en grappig is dat toegangscontrole niet zo streng blijkt te zijn, maar drankuitgifte des te strenger is. Na de juiste autorisatie kunnen we de drankjes ophalen en terugkeren naar onze plekken.
Het is gelukkig een redelijk warme avond. We hadden al gehoord dat het lang wachten is en als de zon onder is, is de lucht behoorlijk fris. Dit laatste viel gelukkig aardig mee, waardoor het ook met de kinderen leuk blijft.

Zodra de schemer rond 19.45 inzet verschijnen de eerste pinguins in de branding. Het gaat om de kleinste soort pinguins die er is, zo wordt ons verteld. Ze zijn ongeveer 1 kilo. Het is nog niet heel donker en ze zijn nog wat weifelend om het strand op te komen. Het duister moet hen namelijk beschermen tegen roofvogels die bij daglicht jagen. Maar op een gegeven moment, als de meest dappere de gok wagen, komt de stroom op gang en er waggelen, botsen, struikelen en klauteren werkelijk honderden pinguins in groepjes over het strand de duinen in, waar ze zich met hun partner herenigen die daar op het nest heeft gepast. Erg vermakelijk om te zien. Jammer genoeg mag je er geen foto’s of videoopnamen van maken, dus jullie zullen er zelf heen moeten om het te zien. Het is zeker een aanrader! Na een tijdje besluiten we van het platform weg te gaan en via de boardwalk alvast weer een stukje terug te lopen richting het visitors centre. We blijven op verschillende plekken nog even staan om te kijken naar pinguins die op nog geen meter afstand langswaggelen. Die beestjes wandelen best een heel stuk het land op voordat ze bij hun nest zijn.

Het is al laat als we besluiten terug te gaan naar de camper en we worden lichtelijk opgejaagd door het personeel, dat het wel welletjes vindt blijkbaar. Op de parkeerplaats treffen we nog een groepje pinguins aan die door een medewerker begeleid/gevolgd wordt om overrijden te voorkomen. Terug op de camping is het de hoogste tijd om te gaan slapen, zeker voor de kinderen, maar ook de volwassenen zijn wel aan slaap toe.