Zo, deze dag is er een om snel te vergeten als het gaat om hoe soepel het ging om een camper te huren. Om 09:00 zouden we de camper ophalen maar deze was er nog niet omdat degene voor ons schade had gereden. We moesten dus wachten op een andere en die zou wel eens aan het einde van de dag kunnen komen. We moesten maar even wachten op de bank tot ze meer wisten.

Na aandringen tot alternatieve oplossingen werd snel duidelijk wat hun favoriete reactie is op ‘vervelende’ klanten: “Sorry mate, I’m not the manager, call head office.”  Achteraf bleek de schade mee te vallen (dak beschadigd) in de zin dat de schade niet zorgde voor lekkage. Dit hebben ze provisorisch dichtgemaakt zodat we de camper mee konden krijgen. Wel zat er nog een barst in de voorruit. Of we nog even bij de schadeherstel langs zouden willen rijden als we dat gerepareerd zouden willen zien. En uiteraard was ik ook nog vergeten mijn rijbewijs mee te nemen, dus het eerste stuk moest Dianne rijden om mijn rijbewijs op te halen. Dat vond ze wel spannend hoor… Links rijden, maandag ochtend, dus drukte…

Uiteindelijk waren we rond 14:30 op weg naar Port Douglas. Een prachtige rit langs de kust met mooie uitzichten op de zee aan de ene kant en aan de andere kant de jungle van tropisch Queensland. De rit was warm. De airco doet het alleen bij de chauffeur en passagier. Vivian en Yvonne zaten achter ons in de camper, daar was geen airco en de ramen waren dicht, dus het was daar erg warm.

Omdat we een slechte nacht achter de rug hadden met Vivian (nog niet aan tijdverschil gewend) was Vivian in no time vertrokken toen wij allen met de camper vertrokken.

Na ongeveer een uur rijden waren we al bij Port Douglas (Australie is ZO klein 🙂 ). Onderweg hadden we een stukje wegwerkzaamheden waarbij we naar de andere kant van de weghelft moesten voor ongeveer 800 meter. Er stonden wegwerkers met bordjes om de richting te veranderen welke auto’s mochten rijden. Toen we aan de andere kant kwamen was ik wel weer even in de war: “Wat doen die auto’s op onze weghelft!”.. maar ze stonden gewoon op hun (linker) weghelft.. Het links rijden zat dus nog niet helemaal in mijn systeem.

Onderweg kwamen we erachter dat de verhuurmaatschappij de tafel en campingstoelen (waar we wel voor betaald hadden!) niet in de camper had gelegd. Erg balen. We hebben gebeld met de verhuurder en daar werd gezegd dat we dan zelf maar op pad moesten om ze te kopen.

Eenmaal in Port Douglas gingen we bij Tropic Breeze camping park kijken voor plaats en dat was geen probleem. De eigenaren hielpen door reserve tafels en stoelen te leveren. Bovendien hielpen ze ons met het (voor het eerst) uitdraaien van het zonnescherm, want dat is ook nog een klus.

Toen we vervolgens naar de supermarkt waren geweest voor het avondeten was het een drukte van jewelste in een boom van de parkieten die daar enorm druk aan het vliegen en kwetteren waren. Later op de avond zagen we boven de camper heel veel grote vleermuizen rondvliegen.

‘s Avonds was het al met al zo laat geworden dat Vivian, tijdens het douchen, op de arm in slaap was gevallen. Al slapend moest ze afgedroogd, aangekleed en in bed gestopt worden.

Voor ons was dit ook weer het einde van een lange, vermoeiende dag dus wij lagen ook vroeg te slapen.