Vandaag heeft Yvonne  op Vivian gepast en hebben Dianne en Robert gedoken. Dit keer vertrokken we vanaf Port Douglas op de Silversonic, een Catamaran waar we met 90 man aan boord waren. De boottocht duurde anderhalf uur. Een half uur voor de eerste duik nam Robert de medicatie in. Nu was het afwachten of het wat zou doen. De boottocht was over een zeer rustige zee, het leek alsof we gewoon in een bus zaten, op een weg zonder (grote) hobbels.

Toen we ons klaarmaakten voor onze eerste duik werd ons verteld dat we zouden duiken rond een kegelvormige koraalformatie (pinnacle), Barracuda Pommie genaamd. We begonnen op 20 meter diepte om langzaam weer naar de oppervlakte te gaan. Hierbij hebben we veel mooie vissen gezien, barracuda’s, zeekomkommers, lionfish, een murene en papegaaivissen. De medicijnen werkten, Robert had geen moeite met klaren, of althans, veel minder dan anders. Een andere groep duikers heeft ook nog een zeeschildpad gezien, maar die hebben wij helaas gemist.

Terug aan boord hadden we even tijd om te relaxen, maar al snel moesten we ons weer klaar maken voor de volgende duik. Ook dit keer doken we rond een pinnacle, Nursery Pommie genaamd. Gelijk toen we tot 18 meter gedaald waren, zagen we verschillende white tip reefsharks. Kijk, dit wilden we graag zien! Er zwom ook een grote school Barracuda’s rond. Daarnaast maakten een Giant Clam, een kleine murene, wederom mooi koraal en veel scholen kleine gekleurde visjes deze duik erg de moeite waard.

Na een duik van (wederom) ongeveer 45 minuten kwamen we terug aan boord, waar we nog 10 minuten hadden om bij het lunchbuffet een bordje eten te halen. Snel halen dus, want duiken maakt erg hongerig. De boot vertrok na de lunch naar de derde en laatste stek, Helms Deep genaamd. Dit keer was het echter iets anders, we zouden van de nog varende boot springen. Je weet wel, zo’n vlieguigje vol parachutisten, die dan op het signaal een voor een snel achter elkaar uit het vliegtuig springen..? Nou dat deden wij dan dus met het in het water springen (met een duikuitrusting ipv parachute, voor de duidelijkheid). Vervolgens zouden we een driftduik maken waarbij we met de stroming mee langs mooi koraal zouden drijven. In deze laatste duik hebben we grote Grey Whaler sharks gezien, een Bumphead Parrotfish van wel ruim 1 meter, Buffalo parrotfish en wederom veel andere soorten vissen. Het is echt fantastisch om rustig met de stroom mee langs al het moois te drijven.

Eenmaal terug aan boord werd de uitrusting door het personeel vlot opgeborgen en konden wij rustig nog wat drinken, onze logboeken invullen en genieten van het mooie weer. Een paar dolfijnen zwommen nog even rond de boot op de terugreis, maar waren helaas waren ze al snel weer verdwenen. Toch leuk om ze gezien te hebben!

In Port Douglas heeft Robert nog een prepaid simkaart gekocht, zodat we kunnen internetten. Het activeren en opwaarderen van de kaart was echter een heel gedoe met als resultaat dat we twee dagen later nog geen internet hebben (ha, weten jullie gelijk dat dit verhaaltje niet op de dag zelf is geschreven 🙂  )

Terug op de camping konden we Yvonne en Vivian in eerste instantie niet vinden, maar een blik op het zwembad maakte duidelijk dat zij lekker in het water aan het spelen waren. Vivian vond het water echter erg koud, dus zij trok iedere keer een beetje gek gezicht als ze iets verder dan haar buik in het water kwam, erg grappig om te zien. We begrepen van Yvonne dat Vivian in de ochtend nergens zin in had gehad en nogal tegendraads was geweest, maar dat ze rond 10.30 een beter humeur kreeg en ze daarna een leuke dag hebben gehad (gefietst (hadden we al gezegd dat we van vriendelijke medecampingbewoners een fietsje hadden gekregen voor Vivian? Mensen zijn hier over het algemeen erg aardig!), speeltuin, gewinkeld, geslapen en zwembad). Yvonne was moe van het oppassen, Dianne en Robert van het duiken en Vivian van de afgelopen week vakantie, dus we hebben het (wederom) niet al te laat gemaakt.