Vandaag vertrekken we alvast een stukje richting Melbourne, zodat we morgen niet al te laat aankomen bij Peta. Yvonne en Dianne zouden wel willen paardrijden in Bunyip State Park, dus die kant gaan we op.

Maar eerst gaan we nog langs bij Squeaky Beach. Het zand op dat strand is heel bijzonder. Als je er over heen loopt, dan piept het zand. Het is opgebouwd uit quartz kristallen, waardoor dit effect wordt bereikt. Aan de waterkant kijken we even naar de grote golven en laten de golven over onze voeten stromen. Niet veel later willen we weer op pad gaan, om niet te laat op plaats van bestemming te komen.

Weg van Squeaky beach treffen we nog een paar emoes aan, dus die moeten ook nog even op de foto.

Onderweg plegen we een telefoontje naar de organisatie van het paardrijden, waar we horen dat ze geen plaatsen meer hebben voor de tocht van vandaag. Dan toch maar een plan B opzetten, we gaan weer de kust opzoeken. We komen rond lunchtijd in Inverloch aan waar we in de winkel wat te eten halen. Voor het eerst een stukje pie halen, dat hoort toch wel een beetje bij en vakantie in Australie. We eten de lunch in de camper voordat we op zoek gaan naar het strand.

Bij het strand is een speeltuin, en daar heeft Vivian wel zin in. We gaan vlakbij parkeren op een parkeerplaats waar we weer, zoals inmiddels gebruikelijk, twee parkeerplaatsen innemen.

Als we bijna weg willen gaan blijkt dat er op alle 4 de parkeerplaatsen naast de camper allemaal auto’s zijn komen te staan, waardoor we eigenlijk wel een beetje ingebouwd zijn. Dat wordt lastig uitparkeren, want voor en achter de camper is ook niet veel ruimte. Gelukkig komt 1 van de buren niet veel later terug om met de auto weg te gaan, dus wij stappen snel in om van de gelegenheid gebruik te maken ook te vertrekken. Soms is het best ingewikkeld met zo’n camper. We besluiten een stukje verderop bij het strand te parkeren, zodat we even kunnen zwemmen met Vivian in de zee. Het is eb en het water trekt zich nog terug. Het stukje zee tot de zandbank heeft water dat tot halverwege je onderbenen komt en lekker opgewarmd is. Jammer genoeg verdwijnt dit water snel. Zoals het echte Nederlanders betaamt, proberen we een stukje in te dammen zodat het niet verder wegloopt. Dat lukt enigszins, maar het heeft niet echt zoden aan de dijk gezet, want het water komt nog maar tot onze enkels. Dan maar lekker rennen door het water, want dat is ook leuk. Zwemmen in het hele koude water is echt geen optie wat ons betreft.

Na het zwemmen gaan we weer op pad. Ongeveer 40 minuten verder willen we stoppen voor vandaag en we komen uit op een camping, NET op Phillip Island. Dat zal Peta niet zo leuk vinden, omdat zij ons juist het eiland wil laten zien. Gelukkig is het om te overnachten, niet om het eiland te ontdekken, dus hopelijk wordt het ons vergeven. Als we richting onze staanplaats rijden, zien we dat het Nederlandse gezin van gisteren ook op deze camping terecht is gekomen. Dat is toevallig. Zij gaan vanvond naar de Penguin Parade, waar wij komende zondag met Peta en haar gezin heen zullen gaan. We hebben er zelf veel zin in en zijn benieuwd wat ze er van zullen vinden.

Op de camping is er, jawel je raadt het al, een springkussen en Vivian wil hier dan ook weer graag op springen. Ook wil ze nog even naar de speeltuin om te klimmen en van de glijbaan te gaan, vlak voordat het weer etenstijd is.
Ook op deze camping is wifi beschikbaar, maar helaas, wederom betaald, dus toch maar weer geen gebruik van maken, we hebben uiteindelijk nog de sim kaart. Gratis wifi is blijkbaar nog niet echt tot Australie doorgedrongen.

Na het avondeten gaat Vivian nog in het opblaasbadje dat we mee hebben genomen. Daar geniet ze zichtbaar van.

Morgen op naar Peta…