Vanacht is Robert om half vijf wakker geworden en kon niet meer slapen. We hadden de luifel nog uithangen en er waren windstoten. Een kwartier later samen met Dianne toch maar even de luifel een stuk naar binnen gehaald om schade hieraan te voorkomen. Vervolgens toch nog even in slaap gevallen.

Vandaag hebben we een dagje bijgeboekt. De lokatie bevalt ons erg goed dus we blijven nog even. Op die manier kunnen we vandaag rustig de omgeving van ‘The Three Sisters’ verkennen.  Eerst ‘s ochtends even bellen met Apollo om de chemicals gecrediteerd te krijgen, wat geen probleem is. De magnetron blijkt onze eigen fout te zijn. In een kastje naast de magnetron zit blijkbaar de stekker van de magnetron in het stopcontact. De stekker is bij het inruimen van het kastje blijkbaar iets losgeraakt, waardoor de magnetron het niet meer deed. Dat is weer een eenvoudige storing verholpen :).

Dan op naar Scenic World met een Scenic Railway, Scenic Walkway, Scenic Cableway en Scenic Skyway. We beginnen met de Railway, een stukje treinrails dat met 52 graden helling wordt afgedaald (nee, geen 52%, 52 graden). Erg steil dus. We zaten in een soort kooi met stoeltjes die behoorlijk achterover helden. Het is maar kort, maar wel erg leuk om te doen.


(Foto: Vivian in de replica trein die is neergezet voor de show)

Bij de afdaling werd duidelijk dat we tussen een spleet van de bergen doorgingen en voor het vermaak kregen we bij vertrek het geluid van Indiana Jones te horen :). Beneden aangekomen vervolgden we onze weg over, jawel, een boardwalk. Niet zomaar een boardwalk, maar eentje waar ze een tapijt overheen hadden gelegd. Erg bijzonder. Hier hadden we de keuze om de korte (10), middellange (30) of de lange (50 minuten) route te nemen. We kozen voor de middellange LilliPillilink-route, dat is net een leuke wandeling met Vivian. We liepen tussen de bossen en zagen de ingang van de mijn die tot 1890 in gebruik is geweest. Het grappige is dat ze na sluiting de ‘rommel’ van de berg hebben gegooid (watertanks, gereedschappen et cetera). Langs de boardwalk werd je dan met bordjes geattendeerd, dat daar de watertank lag die ze gebruikten. Een aparte rondleiding tussen afvalstukken door.

Na de wandeling kwamen we bij de Cableway uit. Deze bracht ons, met een geweldig uitzicht over de vallei, weer terug naar boven. Bovenaan konden we via de souvenirshop weer door naar de Skyway. Dit is een horizontaal bewegende kabelbaan tussen twee bergen. De bodem is gedeeltelijk in glas uitgevoerd, zodat je onder je voeten de bomen ziet, als je erop staat. Halverwege de oversteek passeerden we een waterval, die vanaf de zijkant te zien was en onder de gondel doorliep. Heel grappig om zo te zien. Aan de andere kant van de gondel waren ‘The Three Sisters’ te zien, drie bergpunten die symbool staan voor 3 zussen van een aboriginalstam die door de “wijze man” tijdelijk in rotsen waren veranderd om te voorkomen dat ze door 3 mannen van een rivaliserende stam meegenomen zouden worden. Helaas ging de ” wijze man” dood voordat hij hen weer terug kon veranderen in vrouwen. Toen we via dezelfde skyway weer terug waren bij het beginpunt, wandelden we weer terug naar de camper.


We lunchen, leggen Vivian daarna te slapen en luieren zelf ook rondom de camper. De zon is erg warm, dus af en toe ook even de schaduw opzoeken is niet onverstandig.
Tijdens de lunch nam een windvlaag overigens onze luifel mee, die daardoor helemaal over de camper heen klapte. Gelukkig viel de wind even weg, zodat Yvonne en Robert de palen weer konden pakken. Er is voor zover wij kunnen zien geen schade aan luifel noch camper, maar we besluiten voor de zekerheid de luifel in te draaien en niet meer open te draaien zolang er ook maar een zuchtje wind is. Dat was even schrikken. We hebben wel de meest uitgebreide verzekering genomen, maar schade aan de luifel (of aan het dak, de voorruit of de banden) wordt daardoor niet gedekt. We zijn helemaal blij dat het zo goed is afgelopen. Op de camper staat dat schade aan de luifel kan oplopen tot wel AUD 1500.

Als Vivian weer wakker is, besluiten we om nog even naar het nabijgelegen dorpje Leura te rijden. Op de heenweg zijn we hier doorheen gereden en het had een leuke winkelstraat. We zijn er rond 16.30 en de winkeltjes blijken om 17.00 dicht te gaan. Gelukkig is het niet zo groot als we dachten en we hebben de hele winkelstraat in een half uurtje wel gehad. Nog even op een terrasje een kopje koffie drinken blijkt lastig, want ook alle koffietentjes sluiten om 17.00. Vlak bij de camper vinden we een restaurant dat nog open is, waar we buiten in de mooie tuin nog wat drinken.

‘s Avonds maken we kipsate, gebakken aardappeltjes en salade, heerlijk.