Wat voor Istanbul de grote bazar is, is Paddy’s market voor Sydney. Yvonne en Dianne moeten hier natuurlijk een kijkje nemen en dus gaat Robert met Vivian in de ochtend weer naar de speeltuin en gaan de dames souvenirs scoren. Na talloze kraampjes met Australië t-shirts, flesopeners gemaakt van kangaroepoten, Reloxhorloges 🙂 en pruiken geinventariseerd te hebben, weten we wat we waar voor welke prijs kunnen krijgen en slaan we onze slag 🙂 Nu onze bagage maar eens langslopen om te kijken wat we in Australie achter kunnen laten, zodat onze koffers niet te zwaar worden 🙂

Na anderhalf uur zijn we wel klaar met het shoppen en lopen we terug naar Robert en Vivian. Vivian heeft zich weer enorm vermaakt in de speeltuin. We halen koffie bij de Starbucks terwijl Vivian nog even verder speelt. Dan lekker lunchen met een Kebab Roll en smoothies. Na de lunch splitsen we ons weer op. Robert, Dianne en Vivian gaan naar Taronga Zoo, de “Zoo with a view”, terwijl Yvonne naar het Australian Museum gaat.

We stappen bij Pyrmont Bay op de boot en verbazen ons erover dat er geen loket is om een ticket te kopen. Iemand die ook staat te wachten vertelt ons dat we het ticket op de boot of bij de eindbestemming kunnen kopen (Circular Quay). Daar zullen we over moeten stappen op de boot die ons bij de dierentuin zal brengen. Op de boot vragen we aan een medewerker om een kaartje te kopen en we horen dat dat niet op de boot kan. Wachten dus maar. Aangezien we weten dat de boot naar de dierentuin twee keer per uur gaat en zien hoe laat het is, wordt het krap qua overstappen. Bij aankomst op de overstaphaven dus snel en ietwat onder stress een kaartje kopen (hoe werkt het? Hoeveel kost het? Kan het niet met credit card? Waarom pakt ie dit briefje nou niet!). We komen er achter dat de pier waar we op aangekomen zijn, dezelfde is als de pier waar de boot naar de dierentuin van vertrekt. He, maar dat is makkelijk, dan hoeven we dus ook niet door de poortjes.. Dus met reeds gekochte kaartjes terug de pier op en op de boot naar de dierentuin. Deze had net de loopplank weggereden en was klaar om te gaan. Toen wij echter kwamen aanrennen plaatsten ze toch de loopplank weer om ons er nog op te laten. Phew, het had ook geen minuut langer moeten duren.

Eenmaal angekomen gaan we de pier af en op naar de dierentuin. Vivian is inmiddels in slaap gevallen en wordt wakker nadat we de toegangskaartjes hebben gekocht en voordat we daadwerkelijk in de dierentuin zijn.

Helaas zijn we net te laat voor de zeehondenshow. Wel staat er nog een vogelshow op het programma en we zijn vastberaden deze te bezoeken. Via de reptielen, beren, koala’s en tahr begeven we ons naar de vogelshow. Deze is leuk opgezet met zowaar wat humor momenten. Vivian vindt het iets minder interessant; ze zit meer van het uitzicht te genieten en er komt bij het aankondigen van een ander soort vogel ineens “Vliegtuig!” of “Mama kijk, een boot!” uit. Na de show is er de gelegenheid iets voor een goed doel te doneren, dus laten we Vivian een muntstuk geven aan de papegaai die ze in ontvangst neemt. Dat vindt ze dan wel weer stoer om te doen.

De dierentuin is mooi opgezet, met veel groen en prachtige uitzichten over het water. We leren hier eindelijk wat het verschil is tussen een wallaby en een kangaroe.

We zoeken tevergeefs naar de Tasmaanse Duivels in hun hok en kijken met plezier naar de pinguins die achter het glas voorbij zwemmen en naar je hand toe zwemmen als je die op het glas legt, erg grappig. De dierentuin is op een heuvel gelegen. Dit zorgt inderdaad voor een mooie view, maar als je de buggy weer terug de heuvel op moet duwen, dan is het opeens wat minder praktisch. Gelukkig wisten we dankzij de tip van Peta al dat we daar rekening mee moesten houden, dus plannen we onze route zorgvuldig 🙂 Om 17.00 gaat de dierentuin dicht, dus dan begeven we ons naar de uitgang en richting de pier.

Daar moeten we 15 minuten wachten op de boot. Gelukkig hebben we de boottickets van vanochtend nog, dus een overstap kan snel gemaakt worden. Eenmaal op de overstap aangekomen merken we dat weer 20 minuten moeten wachten. Tot overmaat van mazzel staan we wederom op de goede pier en hoeven we weer niet door de poortjes. We hebben dus een ritje uitgespaard. Bij aankomst in Darling Harbour, waar we eraf gaan, blijkt (een halte eerder dan waar we ‘s ochtends zijn opgestapt) dat er wel ticketautomaten staan, dus de tickets komen nu toch nog van pas.

Terug bij Yvonne gekomen horen we dat het museum niet echt interessant geweest zou zijn voor Vivian, dus we hebben er goed aan gedaan deze te skippen. Ondanks dat het museum op een reguliere schooldag zo’n 1500 schoolkinderen op bezoek krijgt, is het lastig te bevatten dat de mineralen- of skelettententoonstelling hen erg zou intersseren.Yvonne heeft echter wel een leuke middag gehad en heeft een tour van twee uur gedaan, waarbij ze veel kennis heeft opgedaan over Australie. Dankzij een enthousiaste vrijwilliger die een rondleiding verzorgt door het museum komt Yvonne veel te weten over de geschiedenis van Australie en de flora en fauna aldaar. Zo wordt bijvoorbeeld de overbrenging van veroordeelden uit Engeland naar Australie in de periode rond het einde van 18e eeuw toegelicht. Daarnaast is er aandacht voor de gold rush waarbij gigantische goudklompen uit de Australische bodem naar boven zijn gehaald. Tot op de dag van vandaag is Australie de nummer twee exporteur van goud in de wereld. Indrukwekkend. Even zo interessant is de tentoonstelling van ‘gevaarlijke’  Australische dieren. Alhoewel het aantal doden als gevolg van een slangen- of krokodillenbeet in Oz jaarlijks op een hand te tellen zijn, zijn de verhalen over de Brown snake (die ook rustig rondscharrelt in de suburbs van Sydney) en de zoutwatercrocs toch behoorlijk angstaanjagend.

We hebben gegeten in de food court waar we ook ‘s middags hebben gegeten.