Vanochtend staat whale watching op het programma. Maar eerst wilt Vivian nog even spelen in de geweldige speeltuin waar we pal naast staan.

We rijden met de camper naar het centrum van Huskisson en parkeren dan dwars over vier parkeerplaatsen. Netjes in een parkeervak zou betekenen dat ie een end uitsteekt. Nu hopen dat meneer agent hier geen problemen mee heeft, wij verwachten van niet.

We melden ons bij de whale watch tour operator (een wwto of zo). We hadden van de campingeigenaar een voucher voor 20% korting gekregen dus die wilden we verzilveren. Bovendien hadden we gemerkt bij het boeken gisteravond, dat ze voor Vivian het kind tarief hadden doorgerekend, terwijl wij, naast de nieuwe, ook een oudere leaflet hadden, waarin nog stond dat kinderen tot 4 jaar gratis waren. Eens kijken of we daar iets mee kunnen. En jawel hoor, ook al is de leaflet ‘ancient’ zoals de medewerkster het zelf zegt, we krijgen het toch voor elkaar om Vivian gratis aan boord te krijgen. Scheelt weer AUD 25.

We moeten ons over 20 minuten melden bij de boot en gaan alvast die richting op om Vivian even in de naastgelegen speeltuin te laten spelen. Overal waar je komt, vind je wel een speeltuin. Erg handig als je met een kind reist. Dan gaan we aan boord. Er staat een erg harde wind, dus de boot een erg rustige tocht is het niet. Aan het begin van de tocht, als we op weg zijn naar de plaats waar we walvissen hopen te spotten, zit Yvonne achterin de boot en Robert, Dianne en Vivian, ee voorin. Achterin omdat het wat minder hobbelt (maar waar je wel nat wordt blijkt later), voorin omdat het beschut uit de wind zit. Vivian vermaakt zich prima en zegt dat ze het vindt lijken op een achtbaan. Kijk, dat is de attitude.

Op plaats bestemming (in de buurt van een collega whale watch boot) gaat de motor stil en is het opletten geblazen. Waar we de eerste staarten en waterfonteinen nog op behoorlijke afstand te zien krijgen, worden we later vereerd met enorme hoge sprongen vlak bij de boot. Er worden ongeveer 6 walvissen geteld (niet gegroepeerd overigens). Het zijn moeders met kids. Foto’s maken blijkt een lastige klus aangezien de boot op een achtbaankarretje lijkt en de walvissen ook niet rustig in de lucht blijven hangen tot de foto genomen is. Toch hebben we behoorlijk wat mooie foto’s kunnen maken!

Vivian had het inmiddels koud en was het schommelen op de hoge golven wel een beetje beu. De terugrit naar de kade was soepeler, met de wind mee en dus ook met de golven mee, maar Vivian vond het al niet grappig meer helaas. Maar lekker in de armen van mama met een jas over zich heen, vond ze het wel prima en viel ze zelfs in slaap, waardoor Dianne met Vivian op d’r arm van boord moest gaan. Zonder loopplank, maar aan haar ellebogen ondersteund een sprong (grote stap) maken naar de kade. We zijn naar de camper gelopen en hebben Vivian daar verschoond. Hierdoor werd ze weer wakker en dus zijn we, nadat Dianne nog even een nieuwe zonnebril had gekocht, gaan lunchen.

Bij de lunchzaak, “Food Supply” geheten, bestelden we lunchgerechten die meer de naam hoofdgerecht mogen dragen. Robert had een enorme burger met gegrilde aubergine, paprika en rode bieten. Samen met het bijbehorende broodje gesmolten kaas was het wel aan de maat. Dianne had een club sandwich die ook behoorlijk aan de maat was. Yvonne haalde bij de buren kibbeling met patat voor haar en Vivian. Dat was eveneens een behoorlijke hap. Maar alles smaakte heerlijk. Vivian gooide nog even een fruitshake om waardoor Dianne en Vivian helemaal smerig werden. Gelukkig had Dianne haar witte broek dit keer niet aan!

Vervolgens zijn we op pad gegaan naar Pebbly Beach.

Daar zouden namelijk kangaroes op het strand leven en dat wilden we natuurlijk wel zien! Vivian viel tijdens de rit in slaap, maar voor niet veel meer dan 25 minuten helaas. Toen ze wakker werd, was niets goed en was het drama. We moesten toch tanken, dus dan maar een tankstation zoeken. We vinden in Ulladula een Coles express tankstation waar we met een eerder verkregen kassabon 8 cent per liter korting krijgen Het inleveren van coupons voor korting op brandstof is hier heel gebruikelijk. Na de stop neemt Dianne de plaats van Yvonne achterin naast Vivian over en de rust is wedergekeerd.

Verder op de snelweg valt het ons op hoe vaak we rustplaatsen zien waar borden staan met hierop: “Rest, Revive, Survive” om de automobilisten aan te sporen maar vooral rust in te bouwen tijdens hun reis.

Rijdende langs een kronkelweg bergafwaarts door eindeloze bossen komen we bij het kampeerterrein aan Pebbly beach in het Murramarang National Park. Voor een t-splitsing gaat Robert even stilstaan om de receptie te zoeken en het valt ons op dat midden op de weg een kangaroe staat. Yes, de eerste is gespot. Eerst fotootjes maken en dan gaat Yvonne op zoek naar de campingbeheerder. We krijgen te horen dat het erg rustig is en dat we mogen staan waar we willen. De campingbeheerder rijdt rond en vindt ons vanzelf wel om het betalen van de plaats te regelen. De camperplaatsen zijn niets meer dan dat, camperplaatsen. Dat terwijl bij alle overige kampeerplaatsen bankjes en barbecues geplaatst zijn. Hier zetten we dan ook uiteindelijk de camper neer, want het idee van een kampvuurtje spreekt ons wel aan. De campingbeheerder komt al snel achter ons aan om ons de eerste nacht te laten betalen. Voor de tweede nacht hoeven we nog niet te betalen, dat komt morgen wel als we dan besluiten nog een nacht te blijven.

Deze hele camping heeft overigens geen stroomaansluitingen en geen leidingwater. In plaats daarvan is er een watertank dat hemelwater opvangt om zo voor stromend water te zorgen om een koude douche mee te nemen, je handen te wassen of de wc door te spoelen.

We zitten nog niet lang op onze plaats, of onze camper wordt even onderzocht door een aantal felgekleurde rainbowlorikeets. Erg mooi om ze zo in het wild te zien. Er zijn hier ook een heleboel andere vogels te zien, waaronder een soort  van kraai met paarse ogen. @Danielle: je cadeautje komt trouwens goed van pas bij het bekijken van al het wildlife hier.

Dan gaan we nog even aan het strand kijken. Er waait een hele harde wind en er is geen kangaroe te zien, maar wat een prachtige omgeving is dit! Blauwe zee, mooie kliffen verderop, groene heuvels die langzaam overgaan in een zandstrand, gewoon even zitten en kijken.




We zien een heleboel blauwe objecten die aangespoeld zijn. Ze houden het midden tussen kwallen en stukjes kunststof. Uit voorzorg er maar niet aankomen. Later blijkt het om de giftige Blue Bottled Jellyfish te gaan. Zwemmen wordt een minder aantrekkelijke optie 🙂

We genieten enorm van deze omgeving, steken een kampvuur aan en gaan lekker eten. ‘s Avonds regent het een heel klein beetje en laten we ons mooie kampvuurtje voor wat het is om nog even in de camper te relaxen.